سطح چربی [۱] (روغن [۲] یا لیپیدها نیز نامیده میشوند) در جیره های رایج تغذیهشده به گاوهای شیری نسبتاً کم است (۲ – ۳ درصد). هنگامیکه گاوها در اوج شیردهی در تعادل انرژی منفی قرار دارند، با مکمل کردن چربی میتوان میزان انرژی جیره را، با بالا بردن سطح کل چربی تا ۶ درصد ماده خشک، افزایش داد، بهشرط آنکه مصرف خوراک کاهش پیدا نکند. پروفایل اسیدهای چرب و بی اثر بودن[۳] چربی ها و روغن ها در شکمبه ازجمله خصوصیات مهم چربی ها هستند که اثر شدید روی محیط شکمبه و مصرف ماده خشک دارند.
چربی و روغن جیره یا به صورت تریگلیسرید (سه اسید چرب متصل شده به یک مولکول گلیسرول) و یا بهصورت اسیدهای چرب آزاد مصرف می شوند. میکروب های شکمبه تری گلیسریدها را به اسید چرب و گلیسرول (بهعنوان منبع ناچیزی از انرژی توسط میکروب ها استفاده می شود) تجزیه می کنند. اسیدهای چرب موجود در غذاها به دودسته اشباع و غیراشباع طبقهبندی می شوند. میکروب های شکمبه، اسیدهای چرب غیراشباع را هیدروژنه کرده و تشکیل اسید چرب اشباع با طول کربن مشابه می نمایند. اسیدهای چرب (مانند آنهایی که در سویا و پودر ماهی وجود دارد) می توانند اثر منفی روی تخمیر شکمبه داشته باشند و قابلیت هضم فيبر را کاهش دهند. اسیدهای چرب غیراشباع برای باکتریهای هضم کننده فیبر سمی هستند و روی ذرات فيبر را میپوشانند، بنابراین چسبیدن باکتری ها و هضم فیبر را کاهش می دهند. برای به حداقل رساندن اثرات منفی فوق، یکی از مواد خوراکی حاوی چربی را که در زیر آمده است، می توان مورداستفاده قرارداد:
[۱] Fats
[۲] Oils
[۳] Inertness
[۴] Rumen inert fats